Galatasaray, uzun bir aradan sonra dünya çapında bir takımla karşı karşıya geldiği bu maçta karışık duygular yaşadı. Özellikle, yapılan mücadelenin sonucunda turun ucu ucuna kaçması taraftarları üzüntüye boğdu. 18 Mart öncesinde, Çanakkale kahramanlarına anlamlı bir selam gönderebilecekken bu fırsatın eklenmiş olması duygusal bir eksiklik yarattı. Tüm şehit ve gazilerimizi saygı ile anıyoruz. Eski dönemlerde yaşanan duygusal anlar, yeni nesil için maalesef artık eski değerini kaybetmiş durumda. Ancak, onların da büyük bir galibiyete yaklaşmaları için sadece az bir süre kalmıştı. Maçın gidişatına bakıldığında bunu başarma potansiyelimiz olduğu görülüyor.
Karşılıklı atakların yaşandığı maç, Galatasaray’ın ilk golü atmasıyla adeta hayal gibi bir atmosfere dönüştü. İlk karşılaşmada dile getirdiğimiz gibi, santrafor pozisyonunda daha üst bir seviyeye çıkmamız şarttı. Ancak Gomis’in performansı bu anlamda yeterli gelmedi. İstediği oyunu sahaya yansıtamayan Gomis, bu durum nedeniyle rakip üzerindeki presi kıramadığımızı gösterdi. Barcelona’ya karşı oluşturduğumuz tüm ataklarda, gol pozisyonları kaçınılmaz şekilde sonuçlandı. Genel anlamda mücadelede başarılıydık fakat kalitedeki fark, elde ettiğimiz fırsatları sınırladı. İç sahada 1-1 ile devreye girmek önemli bir avantaj olabilirdi. Ancak maalesef 45-60 dakikalar arasında sıkıntılı anlar yaşandı. Taraftarın desteği ile maçı eşitleme arzusuyla son bölüme girmekte zorluk yaşadık. Bunun sonucunda çok farklı bir senaryo ile karşılaşma ihtimalimiz vardı.
2-1’den sonraki süreçte Kerem ile yakaladığımız net pozisyonlar var. Diğer taraftan, Barcelona’nın da direklerden dönen topları maçın gidişatını etkiledi. Kaybedecek bir şeyimiz yokken bu pozisyonlar daha da belirgin hale geldi. Torrent Hoca’nın oyuna müdahale biçimi ise takdir edilecek seviyedeydi. Morutan hamlesi, olumlu bir etki sağladı fakat Halil’in performansı bu aşama için yetersiz kaldı. Oyunun dinamiklerine girmekte çekingen kalan Halil’in Barcelona’ya karşı daha etkili olabileceği özellikleri bulunuyor. Maçın başlama tercihinde Gomis yerine Mohamed’in seçilmesi, belki de farklı bir senaryo yaratabilirdi. Hoca, Mohamed’in ard arda iki maça çıkmasından çekinerek Gomis’in fiziksel imkanlarına yönelmiş olabilir. “Başın öne eğilmesin” şarkısının tam olarak hissettirildiği bir karşılaşmaydı. Tüm her şey için herkese teşekkürler.
