Çocukluk dönemlerimizde, arkadaşlarımızla birlikte dışarıda maçlar yapar, saatlerce futbol oynardık. Bu maçlar uzun sürerdi ve asla bıkmadan devam ederdik. Oynadığımız bu maçların bazen büyük ağabey figürleri de olurdu. İkinci yarıda oyuna giren Mertens, tam anlamıyla bir ağabey etkisi yarattı. İlk yarıda ne yaptığını bilmeyen Galatasaray, Mertens’in girişiyle birlikte bir düzene kavuştu.
Mertens, etrafındaki oyuncuları yönlendirmeye başladıkça, takımın rakip sahaya geçiş yapması da kolaylaştı. Bu durum, oyunun akışını değiştirdi. Patrick ve Boey’in bek pozisyonlarında sağladıkları katkı önemli görünse de, maalesef onlardan gollük ortalar çıkmadı. Kerem’in içeri kat edip sağladığı bir orta var ki, Seferovic bu fırsatı cömertçe değerlendiremedi. Takımın uyumunun sağlanması ise zaman alacak gibi görünüyor. Her yıl yeni takımlar kurulduğu için, sürekli olarak zaman gerektiği konuşuluyor.
Diğer büyük futbol ülkelerinde, 3. hafta itibarıyla takımın hazır olmaması gibi bir durum söz konusu bile olmazken, bizde böyle bir gerçeklik var. Örnek vermek gerekirse; 4 yıl önce gönderilen Gomis, 4 yıl sonra daha yaşlı haliyle geri döner ve takımı kurtarma rolünü üstlenir. Ayrıca, sevilen birinin kaybının getirdiği zorluklar da göz ardı edilemez. Bu vesileyle Başkan Dursun Özbek’e baş sağlığı diliyoruz. Kendisinin annesini kaybettiği haberiyle derin bir üzüntü yaşadık.
